Κι όμως υπάρχουν
περιπτώσεις που ο πολιτικός κόσμος καταφέρνει να βρει έναν κοινό βηματισμό
μπροστά σε κρίσιμα προβλήματα, στα οποία μόνον η συμπόρευση των κομμάτων είναι
ικανή να προωθήσει αποτελεσματικές λύσεις. Αυτό ακριβώς έγινε χθες στη Βουλή με
το θέμα της άρσης της ασυλίας των έξι βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Τα κόμματα
του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου» ανταποκρίθηκαν στην υποχρέωσή τους να
συμπαραταχθούν μπροστά στη νεοναζιστική απειλή.
Δυστυχώς δεν ήταν
κοινοβουλευτικά ανέφελη η χθεσινή ψηφοφορία.
Τριάντα πέντε βουλευτές επέλεξαν
να μην προσέλθουν για να ψηφίσουν. Σίγουρα κάποιοι θα είναι δικαιολογημένοι για
την απουσία τους. Αλλά οι περισσότεροι -οι συντριπτικά περισσότεροι- από
πολιτική υστεροβουλία και μόνο οδηγήθηκαν στην επιλογή της αποχής.
Προφανώς θεώρησαν
ότι έτσι θα γίνουν συμπαθείς σε όσους είχαν δώσει την ψήφο τους στη
νεοναζιστική συμμορία.
Αλλά εκείνο που
τελικά μετράει δεν είναι η πολιτική συμπεριφορά ενός αριθμού -αν και όχι
ευκαταφρόνητου- βουλευτών. Μετράει μόνο το μήνυμα που έστειλαν τα κόμματα με
την κοινή στάση τους.
Που πολύ απλά αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης στο έργο των
δικαστικών Αρχών για την απαλλαγή της πολιτικής ζωής αλλά και της ελληνικής
κοινωνίας από το νεοναζιστικό «καρκίνωμα».
Και την ίδια στάση
ελπίζουμε ότι θα επιδείξουν και σήμερα με την υπερψήφιση της τροπολογίας για
την αναστολή της χρηματοδότησης του κόμματος του Μιχαλολιάκου.
Οι κάποιες
διαφωνίες που υπάρχουν δεν είναι τέτοιες ώστε να είναι αδύνατη η υπέρβασή τους
καθώς και η διασφάλιση της συμπόρευσης όλων των κομμάτων και σ' αυτή την
ψηφοφορία.
Χθες έγινε ένα
βήμα που θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει συνέχεια. Οι δημοκρατικοί θεσμοί και η
έννομη τάξη δεν επιτρέπεται να παραδίδονται στο έλεος των εχθρών τους.
Πρωταρχική υποχρέωση των κομμάτων είναι η προστασία της δημοκρατίας.
