.Τουρισμός με αναπηρικό αμαξίδιο, μία πρόκληση για την Ελλάδα

Ο 19χρονος Γιόζεφ από τη Μεγάλη Βρετανία λατρεύει την ελληνική ιστορία και αρχαιολογία. Πάσχει από μυοπάθεια σε τελικό στάδιο, οι γιατροί τού δίνουν λίγους μήνες ζωής, αλλά παρόλα αυτά, πριν από έναν μήνα έκανε πραγματικότητα το όνειρό του για μία οκταήμερη επίσκεψη στους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. 

Αντίστοιχα, δύο τετραπληγικά αδέρφια από το Μπαχρέιν, αφού περιηγήθηκαν σε πολλούς αρχαιολογικούς χώρους στη νότια Ελλάδα, συνοδευόμενα από τους γονείς τους, θέλουν τώρα να "ανηφορίσουν" προς τον ελληνικό Βορρά, φτάνοντας μέχρι την Καβάλα, με στόχο να κάνουν πολιτιστικό και αρχαιολογικό τουρισμό.

 Άνθρωποι με σοβαρές αναπηρίες, σαν τον Γιόζεφ ή τα δύο αδέρφια από το Μπαχρέιν, είναι πρόθυμοι να ταξιδέψουν χιλιάδες μίλια για να επισκεφτούν την Ελλάδα. Ωστόσο, όταν φτάνουν στον προορισμό τους, δεν μπορούν να δουν όλα όσα θα ήθελαν.

Ο λόγος; Πολλά από τα αξιοθέατα της Ελλάδας, μεταξύ των οποίων οι αρχαιολογικοί χώροι των Μυκηνών και των Δελφών, αλλά και οι περισσότερες από τις παγκοσμίως διάσημες παραλίες της, δεν είναι πλήρως- ή έστω και μερικώς- προσβάσιμα σε ανθρώπους με κινητικά προβλήματα κι άλλες αναπηρίες.

Τα παραπάνω εξηγούν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ) Γιάννης Βαρδακαστάνης και η Γιάννα Τσερπέλη, στέλεχος του εξειδικευμένου ταξιδιωτικού πρακτορείου για άτομα με αναπηρία, "Christianakis Travel".

Μία προσβάσιμη παραλία σε όλο το λεκανοπέδιο Αττικής

"Δυστυχώς, οι υποδομές της χώρας, τουριστικού ενδιαφέροντος και γενικές, είναι κατά κύριο λόγο απροσπέλαστες και αφιλόξενες για άτομα με αναπηρία. Και δεν μιλάμε μόνο για την πρόσβαση σε έναν χώρο καθεαυτόν, αλλά και για την προσβασιμότητα σε μία υπηρεσία ή ένα αγαθό. Για παράδειγμα, δεν αρκεί να υπάρχει μια ράμπα για να μετακινηθεί κάποιος στην παραλία, πρέπει να μπορεί και να μπει και στη θάλασσα. 

Από αυτή την άποψη, σήμερα- και ύστερα από πάρα πολλές προσπάθειες- είναι προσβάσιμη μόλις μία παραλία σε όλο το Λεκανοπέδιο Αττικής" εξηγεί στο ΑΜΠΕ ο κ.Βαρδακαστάνης και προσθέτει ότι το να γίνει προσβάσιμη μία παραλία μπροστά από ένα ξενοδοχείο δεν είναι φιλευσπλαχνία, αλλά απόδοση δικαιώματος και ταυτόχρονα σωστή επιχειρηματική κίνηση.

Ατενίζοντας την Ακρόπολη, κάποτε από μακριά

"Ξέρετε πώς είναι να ταξιδεύει κάποιος χιλιάδες χιλιόμετρα για να χαρεί τη θάλασσα της Ελλάδας ή να επισκεφτεί έναν αρχαιολογικό χώρο και να μην μπορεί να το κάνει;" λέει από την πλευρά της στο ΑΜΠΕ η Γιάννα Τσερπέλη, στέλεχος του μοναδικού εξειδικευμένου ταξιδιωτικού πρακτορείου για άτομα με αναπηρία, το οποίο διαθέτει ακόμη και στόλο ειδικών μίνι λεωφορείων για την καλύτερη εξυπηρέτηση αναγκών των τουριστών με αμαξίδια.

"Για παράδειγμα, στο κέντρο της Αθήνας αναγκαζόμαστε να πηγαίνουμε τους πελάτες μας σχεδόν αποκλειστικά στο εστιατόριο του μουσείου της Ακρόπολης, γιατί είναι αρκετά έως πολύ δύσκολο να βρούμε άλλα, 100% προσβάσιμα εστιατόρια, με ράμπα για να μπει κάποιος με το αμαξίδιο, με την κατάλληλη τουαλέτα κτλ" επισημαίνει η κ. Τσερπέλη.

 Παρόλα αυτά, οι τουρίστες εξακολουθούν να έρχονται στην Ελλάδα, είτε με κρουαζιερόπλοια από χώρες όπως ο Καναδάς ή Αυστραλία και οι ΗΠΑ ή και με άλλα μέσα (παρότι είναι εξαιρετικά δύσκολο ακόμη και το να βρουν εταιρεία που ενοικιάζει αναπηρικά αυτοκίνητα).