Μετά από ένα τέτοιο «Βατερλό» της κυβέρνησης Τσίπρα θα έπρεπε κανονικά η
αξιωματική αντιπολίτευση να έχει βγει στα «κάγκελα». Δεν αρκεί δηλαδή ένα twitt
του Κουμουτσάκου ή μια – δυο ανακοινώσεις για τα μάτια του κόσμου. Ούτε βεβαίως
το εύστοχο χιούμορ του Άδωνι μπορεί να σώσει την επικοινωνιακή ανεπάρκεια της
Νέας Δημοκρατίας μετά από το Eurogroup.
To Μαξίμου βγάζει ανακοινώσεις πανηγυρικού χαρακτήρα για τη συμφωνία και
γενικώς επικρατεί σιγή ιχθύος. Περιμένουμε δηλαδή από τον κόσμο να καταλάβει
ότι ο Σόιμπλε έκανε ξανά με τα κρεμμυδάκια τον Τσακαλώτο και την ίδια στιγμή
έχουν αρχίσει όλοι να πιστεύουν ότι η κυβέρνηση κατήγαγε νίκη λαμπρά.
Πότε ακούμε ότι θα βγούμε στις αγορές. Πότε ότι θα γεμίσει λεφτά η αγορά
από τον Μ. Ντράγκι. Πότε ότι θα πληρωθούν τα χρέη σε όλους και πότε ότι το
ελληνικό χρέος βρήκε το δρόμο του και λύθηκε οριστικά και αμετάκλητα. Η ΝΔ...
άφαντη.
Ούτε να εξηγήσει τι συμβαίνει, ούτε να κάνει τις δικές της σοβαρές
εκτιμήσεις για το που πάει η χώρα, ούτε να συνθέσει το δικό της «αφήγημα». Ακόμη
περιμένουμε πότε θα μας ανακοινώσει ο Κυριάκος το πρόγραμμά του για την
οικονομία, για τις επιχειρήσεις, για την ανεργία. Ακόμη και για το προσφυγικό
δεν έχουμε σαφή εικόνα του τι συμβαίνει στη Λ. Συγγρού. Τι σκέφτεται να κάνει
για ένα πρόβλημα που θα υπάρχει χρόνια;
Όμως, το βασικό πρόβλημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ότι ο Τσίπρας του
έχει «κλέψει» τα επιχειρήματα. Είτε μας αρέσει είτε όχι η ολοκλήρωση της
«κωλοτούμπας» του πρωθυπουργού τον έχει κάνει πιο ελκυστικό στο χώρο του
λεγόμενου μεταρρυθμιστικού κέντρου. Από τη μια δηλαδή ο Τσίπρας έχει
«τρυγοβολήσει» όλο το παλαιό ΠΑΣΟΚ κι από την άλλη με τις νεοφιλελεύθερες
επιλογές του έχει αφαιρέσει από τη ΝΔ το πλεονέκτημα να διαμορφώνει αυτή την
ατζέντα που αφορά στις αγορές, στις ιδιωτικοποιήσεις, σε μέτρα που
χαρακτηρίζονται «δεξιά».
Δηλαδή που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν αδύνατο να
φανταστεί κανείς ότι θα έπαιρνε μια αριστερή κυβέρνηση. Κι εδώ που τα λέμε ό,τι
δεν τόλμησε (ή ότι δεν άφησαν κάποιοι σκοτεινοί κύκλοι) να κάνει η κυβέρνηση
της δεξιάς το έκανε μέσα σε λίγους μήνες η κυβέρνηση του Τσίπρα. Και υπερταμείο
99 ετών και σκληρές ιδιωτικοποιήσεις κόντρα στους συνδικαλιστές, και φορολογικά
μέτρα. Ακόμη και τη σύμβαση για το Ελληνικό θα ψηφίσει η Βουλή του ΣΥΡΙΖΑ και
των ΑΝΕΛ, κόντρα σε επιχειρηματίες που μπλόκαραν την επένδυση για δικούς τους
λόγους.
Γενικώς επικρατεί μια ιδεολογική αμηχανία στη ΝΔ για το πώς θα
αντιμετωπίσουν τον «νέο Τσίπρα». Όχι δηλαδή τον «αριστερό Τσίπρα» που τον είχαν
του χεριού τους και μπορούσαν να χαράξουν διαχωριστικές γραμμές. Αλλά τον
«δεξιό Τσίπρα» που μπορεί να χάνει το ακροαριστερό του ακροατήριο (Λαφαζάνη,
Ζωή, Σακοράφα κ.λπ.) αλλά γίνεται απόλυτος κυρίαρχος στον κεντροδεξιό χώρο,
ίσως και ακόμη παραπέρα.
Αν, λοιπόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν
ξεκαθαρίσει σύντομα τι θέλει ο ίδιος και που θέλει να πάει τη ΝΔ, θα έχει
πρόβλημα όσο περνά ο χρόνος. Πρέπει να ξεκαθαρίσει το πρόγραμμα του κόμματος,
τις βάσεις που θέλει να κτίσει την Ελλάδα, πώς θα πείσει τους πολίτες να τον
ψηφίσουν. Διότι αν στο δίλημμα «δεξιός Κυριάκος» ή «δεξιός Αλέξης» που έτσι κι
αλλιώς θα κάνουν τα ίδια, η απάντηση είναι εύκολη. Τον Αλέξη που δεν είναι κι
από τζάκι, δεν φέρει το βαρύ όνομα της Αγίας Οικογένειας και δεν έχει εμπλοκές
του παρελθόντος.
